Παρελθόν και Μέλλον

«[...]το παρελθόν είναι το παρόν, είναι το μέλλον… όλοι προσπαθούμε να ξεφύγουμε απ αυτό, αλλά η ζωή δεν μας αφήνει[…]»

Ευγένιος Ο’ Νηλ

Είναι αλήθεια ότι το παρελθόν καθορίζει το ποιοι είμαστε, τι πρεσβεύουμε, τι φοβόμαστε και πολλές φορές εξηγεί το γιατί ακολουθούμε συγκεκριμένα μονοπάτια, όταν προσεγγίζουμε άλλους ανθρώπους και το πως αντιμετωπίζουμε διάφορες καταστάσεις στη καθημερινότητά μας.

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν είναι εφικτό να παρεκκλίνουμε από την πορεία που μας σπρώχνει το παρελθόν. Ο καθένας μας μπορεί να αλλάξει ρότα, να επιλέξει να ξεφύγει από τα δεσμά που τον κρατούν καθηλωμένο σε ξεπερασμένα πρότυπα, που τον εμποδίζουν επίμονα και βασανιστικά να προχωρήσει στο μέλλον, ακολουθώντας έναν άλλο δρόμο, διαφορετικό από αυτόν που του έχει «ορίσει» το παρελθόν του.

Σ’αυτήν την περίπτωση χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη διαφορετικής θεώρησης των βιωμάτων μας, να τα αποδεχτούμε όπως έχουν συμβεί, να διδαχτούμε από αυτά, αλλά να μην τους επιτρέψουμε ανεμπόδιστα και αβίαστα να καθορίσουν τη μελλοντική μας πορεία.

Η απόφαση να αλλάξουμε τη ζωή μας, σε όποια χρονική στιγμή και αν το αποφασίσουμε, προδιαγράφει τη ρήξη του συνδέσμου του παρελθόντος με το μέλλον, όπως σπάει και ο κρίκος μιας αλυσίδας, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια καινούρια αρχή. Το αποτέλεσμα είναι ανάλογο με αυτό που παρουσιάζεται σε άτομα με ολική αμνησία, μόνο που σ’αυτή την περίπτωση, το σπάσιμο του συνδέσμου γίνεται ασυνείδητα και το άτομο εμφανίζεται σαν να μην έχει παρελθόν.

Αν αυτή η διαδικασία γίνει συνειδητά τότε τα πράγματα είναι πολύ δυσκολότερα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα αυτής της ασυνέχειας και να δουλέψουμε προς την κατεύθυνση αυτή. Κάτι τέτοιο είναι επώδυνο και απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και αφοσίωση στον τελικό στόχο προκειμένου να «αποκρούουμε» τους καθημερινούς και συνεχείς πειρασμούς που μας ωθούν στην εύκολη λύση της οπισθοδρόμησης. Πρέπει να οραματιστούμε την μελλοντική μας εικόνα, τον μελλοντικό μας εαυτό για να καθορίσουμε με σαφήνεια το επιθυμητό αποτέλεσμα, ώστε να δουλέψουμε συστηματικά προς την επίτευξη του.

Τίποτα, φυσικά, δεν είναι εύκολο. Το παρελθόν τείνει να στοιχειώνει το μέλλον και να μας κρατά δέσμιους σε λάθος σχέσεις, σε λάθος επαγγελματικές επιλογές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε προσκολλημένοι στις αποφάσεις του παρελθόντος, ότι δεν μπορούμε να σπάσουμε την αλυσίδα που μας δένει μ’αυτές. Αρκεί να είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε.

«Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα»

Είδα το συγκεκριμένο έργο εχθές και ήταν πραγματικά υπέροχο. Η συναισθηματική φόρτιση που μου δημιούργησε ήταν εκρηκτική και για μια ακόμα φορά «έζησα» μερικά από τα μεγάλα δράματα της ζωής.

Τι να πρωτοεπισημάνω από το έργο;

Την εσωτερική πάλη της μάνας (Ράνια Οικονομίδου), η οποία καταπιέζεται συναισθηματικά από τον ίδιο τον έρωτα για τον άνθρωπο που παντρεύτηκε πριν από 37 χρόνια και που μετά την τρίτη της γέννα οδηγείται στη μορφίνη από έναν γιατρό, αλλά ουσιαστικά παραμένει σε αυτή για να αντιμετωπίζει το κενό της καθημερινότητας της;

Την αποφυγή ανάληψης ευθυνών του πατέρα (Δημήτρης Καταλειφός), που δικαιολογεί την τσιγκουνιά και τον αλκοολισμό του με τα βιώματα μιας δύσκολης παιδικής ηλικίας και που αρνείται να δεχτεί τα πραγματικά λάθη του σε σχέση με τους ανθρώπους που αγαπά;

Τον «άρρωστο» ψυχισμό του μεγάλου γιού (Άλκης Κούρκουλος), που, αν και με δυνατότητες να κάνει σπουδαία πράγματα στη ζωή του, κατρακυλάει στον κόσμο του αλκοολισμού και του μαρασμού, αναπαράγοντας το μοντέλο της πατρικής φιγούρας;

Τον ευαίσθητο και ίσως φοβισμένο μικρότερο γιό (Κώστας Βασαρδάνης) ο οποίος - διανοούμενος και εύθραυστος αλλά με σκοτεινές απόψεις για τη ζωή - παραμένει χαμένος, αποστασιοποιημένος;

Ο συγγραφέας ανατέμνει την οικογένεια υπογραμμίζοντας τις ανασφάλειες, τα λάθη, τα αδιέξοδα και τις συγκρούσεις που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος σαν μονάδα αλλά και συλλογικά. Η έλλειψη πίστης σε οτιδήποτε, είτε αυτό λέγεται Θεός, είτε προσωπικές δυνατότητες του καθένα μας, ή σε ό,τι άλλο μπορεί να έχει καταπραϋντική ή/και παρακινητική δύναμη για τον καθένα μας, μας κάνει να έρμαια των καταχρήσεων και αδύναμους να εξελιχτούμε, να αξιολογήσουμε την πραγματικότητα και να δράσουμε.

Πρόκειται για μια παράσταση αποκαλυπτική...Μην την χάσετε.

Περισσότερα για την παράσταση εδώ.