«[...]το παρελθόν είναι το παρόν, είναι το μέλλον… όλοι προσπαθούμε να ξεφύγουμε απ αυτό, αλλά η ζωή δεν μας αφήνει[…]»
Ευγένιος Ο’ Νηλ
Είναι αλήθεια ότι το παρελθόν καθορίζει το ποιοι είμαστε, τι πρεσβεύουμε, τι φοβόμαστε και πολλές φορές εξηγεί το γιατί ακολουθούμε συγκεκριμένα μονοπάτια, όταν προσεγγίζουμε άλλους ανθρώπους και το πως αντιμετωπίζουμε διάφορες καταστάσεις στη καθημερινότητά μας.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν είναι εφικτό να παρεκκλίνουμε από την πορεία που μας σπρώχνει το παρελθόν. Ο καθένας μας μπορεί να αλλάξει ρότα, να επιλέξει να ξεφύγει από τα δεσμά που τον κρατούν καθηλωμένο σε ξεπερασμένα πρότυπα, που τον εμποδίζουν επίμονα και βασανιστικά να προχωρήσει στο μέλλον, ακολουθώντας έναν άλλο δρόμο, διαφορετικό από αυτόν που του έχει «ορίσει» το παρελθόν του.
Σ’αυτήν την περίπτωση χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη διαφορετικής θεώρησης των βιωμάτων μας, να τα αποδεχτούμε όπως έχουν συμβεί, να διδαχτούμε από αυτά, αλλά να μην τους επιτρέψουμε ανεμπόδιστα και αβίαστα να καθορίσουν τη μελλοντική μας πορεία.
Η απόφαση να αλλάξουμε τη ζωή μας, σε όποια χρονική στιγμή και αν το αποφασίσουμε, προδιαγράφει τη ρήξη του συνδέσμου του παρελθόντος με το μέλλον, όπως σπάει και ο κρίκος μιας αλυσίδας, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια καινούρια αρχή. Το αποτέλεσμα είναι ανάλογο με αυτό που παρουσιάζεται σε άτομα με ολική αμνησία, μόνο που σ’αυτή την περίπτωση, το σπάσιμο του συνδέσμου γίνεται ασυνείδητα και το άτομο εμφανίζεται σαν να μην έχει παρελθόν.
Αν αυτή η διαδικασία γίνει συνειδητά τότε τα πράγματα είναι πολύ δυσκολότερα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα αυτής της ασυνέχειας και να δουλέψουμε προς την κατεύθυνση αυτή. Κάτι τέτοιο είναι επώδυνο και απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και αφοσίωση στον τελικό στόχο προκειμένου να «αποκρούουμε» τους καθημερινούς και συνεχείς πειρασμούς που μας ωθούν στην εύκολη λύση της οπισθοδρόμησης. Πρέπει να οραματιστούμε την μελλοντική μας εικόνα, τον μελλοντικό μας εαυτό για να καθορίσουμε με σαφήνεια το επιθυμητό αποτέλεσμα, ώστε να δουλέψουμε συστηματικά προς την επίτευξη του.
Τίποτα, φυσικά, δεν είναι εύκολο. Το παρελθόν τείνει να στοιχειώνει το μέλλον και να μας κρατά δέσμιους σε λάθος σχέσεις, σε λάθος επαγγελματικές επιλογές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε προσκολλημένοι στις αποφάσεις του παρελθόντος, ότι δεν μπορούμε να σπάσουμε την αλυσίδα που μας δένει μ’αυτές. Αρκεί να είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε.
2 σχόλια:
To θέμα είναι ότι το παρελθόν που κουβαλάμε καταλήγει να μοιάζει με φυλακή, όσο δεν προσπαθούμε να ξεφύγουμε από αυτό για να κάνουμε μια καινούρια αρχή.
Το θέμα σηκώνει συζήτηση, γενικά συμφωνώ με αυτά που γράφεις, όπως μπορείς να δεις πιο αναλυτικά εδώ.
Συμφωνώ με όσα γράφεις και η αλήθεια είναι το θέμα είναι ιδιαίτερα περίπλοκο. Η αρχή έχει γίνει όταν συνειδητοποιείς ότι πρέπει να απαλλαγείς απο το παρελθόν για να συνεχίσεις. Το πρόβλημα όμως είναι πως το πετυχαίνεις αυτό και πως ξεπερνάς τους καθημερινούς πειρασμούς. Πρέπει να κοπεί ο ομφάλιος λώρος.
Και μπορεί εμείς να τα γράφουμε πολύ ωραία αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκληρή. Και μια τέτοια διαδικασία είναι μοναχική και δύσκολη ακόμα και όταν έχεις κοντά σου φίλους πρόθυμους να σε στηρίξουν σε όλη τη διαδρομή.
Δημοσίευση σχολίου